زنی در میان دو نقش   مانی سپهری: احتمالاً این سروانتس بود که اولین بار پای نویسنده‌ای خیالی و ناموجود را به عالم ادبیات گشود و او را مولف کتابی معرفی کرد که خودش نوشته بود. در «دن‌کیشوت» سروانتس از نویسنده‌ای عرب به نام سید حامد بن انجلی به‌عنوان نویسنده این رمان نام برده می‌شود و راوی مدعی است که آن‌چه نقل می‌کند ترجمه اثر آن نویسنده از زبان عربی …

مطالعه مرور

عشق جنایت است؟   نگین عظیمی: مفهوم «وصال» در ادبیات عاشقانه، همیشه با نوعی احساس شعف و شادکامی همراه بوده. گویا نمی‌توان عاشقِ به معشوق رسیده را جایی غیر از روی ابرها تصور کرد. مگر آن که استثناهایی پیدا بشود که بتواند او را از آن بالابالاها به زیر بکشد. مگر آنکه وصال در دل خود رنجی را پنهان کرده باشد و یا اینکه اصلِ وصل به شیوه‌ای زیر سوال …

مطالعه مرور

کتاب کتاب بازها   منصوره رضایی: گفتن و نوشتن از تاریخ، امری شیرین و دشوار است؛ شیرین است چون سبب ماندگاری گذشته می‎شود، دشوار است چون کوچک‌‌‌‌‌ترین خطا در روایتِ تاریخ، خیانت به پیشینۀ یک سرزمین تلقّی می‎شود. بازتاب وقایع تاریخی، مستلزم اطّلاعات دقیق و تخصّصی است؛ در غیر اینصورت، مانند بعضی از سریال‌‌‌‌‌های تاریخی، بیش از آنکه مخاطب را با گذشتۀ کشورش آشنا کند، به مضحکه‌‌‌‌‌ای پر زرق و …

مطالعه مرور

بهار در زمستان   مهرسا صفرخانی: در دهه ۵۰ شمسی، آفتاب خوزستان به روی زمین تابیده، گرم و سوزان چنان که به نظر می‌رسید آرزو داشته که استخوان زمین را بگدازد. در این دیار تب‌زده و زیبا، جایی که هوا با رگه‌هایی از سوزش و حنجره‌هایی از خشم پر شده است، رمان «مدار صفر درجه» نوشته‌ احمد محمود چون حماسه‌ای زیبا و غریب، تلاطم‌ها و تکاپوهای مردم خوزستان را به …

مطالعه مرور

هیولاهای سفید خطرناک ترند   مهرسا صفرخانی: شده است تاکنون با چشمانی بسته به جهان بنگرید؟ در زیر پلک‌های بسته، چه می‌بینید؟ دنیایت به چه رنگ درآمده؟ سفید است یا سیاه؟ ارغوانی است یا لاجوردی؟ توانسته‌اید با چشمان خاموش، پا از اتاقتان بیرون بگذارید؟ از خانه چطور؟ تا کجا گام‌هایتان همراهی‌تان کرد؟ دنیا با چشمانی خاموش، حتی در وهم و خیال هم، جلوه‌ای مهیب دارد. جلوه‌ای که انگار میلی به …

مطالعه مرور

خود زندگی بی کم و کاست پروانه حیدری: «پیرمرد و دریا» خودِ زندگی‌ست، بی کم و کاست. سانتیاگو ماییم، یک تنهایی ‌ژرف، امیدی وافر، نبردی ناگزیر و حفظ کردن آن چه با چنگ و دندان به دست آورده‌ایم. بی‌نهایت معنای استعاری می‌شود از این داستان گرفت، ماهی هزار زخم است و هزار آرزوی برباد رفته. سانتیاگو ماییم که هر روز خودمان را به خودمان ثابت می‌کنیم و از دردی که …

مطالعه مرور